Öfkeli davranış?
Öfkeli davranışlar genellikle yapmak istediğini yapamama, istemediği bir şeyi yapma, çok yorulma, kendini ifade edememe ve ebeveynlerin dikkatini çekmek amacıyla kullanılan bir yöntemdir. Bunu biraz açıp;
Yaşlara göre bakalım bir de isterseniz:) Konu geniş biraz :) Maalum :)
3-6 yaş: İlk çocukluk dönemi (3-6 yaş) gelişim evreleri içinde sizleri en zorlayan dönemdir. Bebeklikten çocukluğa geçiş olan bu dönem; öfke, gerginlik, bunalım ve sürekli davranış değişimleri ile dolu olup anne babalar için zor bir dönemdir. (Ama çocuğumuzuun bir haklı sebebi var bunu yapmakta!!) Bu dönem güçlü bir benlik duygusu kazanmak, çocuğun kişiliğini keşfetmesini sağlamak için en önemli aşamadır. Haklı öfke duyguları doğru davranışlar ile desteklenmelidir.
Fakat sınırları ve kuralları yoksaymadan tabii ki :) ( Ne kadar sinirlisin hadi bi avm ye gidelim de rahatla diil diil :)
"Birazcık yanlız kalsan mı acaba"
"Seni anlıyorum yaaa istersen sevdiğin bi oyun oynayalım ya da sen oyna, bir sakinleş konuşabiliriz istersen bunu"
6-12 yaş: Çocuğun okula başlamasıyla birlikte kaygı ve stres verici yeni durumlarla karşılaşılabilir. Okuma yazma öğrenimi (buna da ayrı başlık açsak 2345 sayfa yazılır bence:), grup içinde yer alma (beni almıyorlar anneeeeee), sosyal faaliyetlere katılma, ödev ile ilgili sorumluluklar ( BUNU YAZDIM, ödev işi önemliii!! İşte link ödev yapmıyor bu çocuk! :), yeni disiplin kuralları (disiplin miiiiiii:), öğretmen ve arkadaşları ile ilgili sıkıntılar, bazı yeni sorunlara ve öfke nöbetlerine yol açabilir.
(Hani bizler patrona kızınca yapıyoruz ya heh işte tam ondan :) Eve gelince bir burnundan soluma hali, "bu bardak niye burda beeee" şeklinde, ailenin diğer bireyleri tarafından asla anlaşılamayan... İşte aynısı)
("Oğlum!! Ay neyin var ne oldu?? Anlatsana nooldu okulda mı bişey oldu kim bu hale getirdi seni" diiiiiil:)
"Gergin görünüyorsun, ben içerdeyim konuşmak istersen"
Geldik meselenin en hasına :)
Ergenlik dönemi: Ergenlik döneminde ortaya çıkan öfke duygusu ve gösterilen tepkiler çocuklukta ortaya çıkan basit öfke duygusundan çok farklıdır.
Ergen demek anlaşılamaz demektir:) Çok zorlamayınız :)
(Duyduuuuuuum "biz de ergendik ama vallaa böle diiildik yani" )
Bu dönemde ergen kendisini ve çevresindekileri anlamakta zorluk çeker, çünkü henüz kendini dahi anlamış değildir :) Amaçsızca bin tane şey yapabilir, bir dakikada 42 kez fikir değiştirebilir, en önemlisi herşeyden çokça sıkılır, bunalır, daralır :) Mazur görünüz, sebebi hususunda kendinizi yormayınız.. Aslına kabullenmediği olaylar karşısında tepki gösterir ve gücünü ispatlamaya çalışır. Hem de öncelikle size :)
("Sen temelli uyumsuz bi çocuk oldun", "Aaaaaa ama yetti yani", " Ne demek gelmiyorum yaaa" ı ıhhh o da diiil:)
"Anladım canım, fikrin değişirse bizi ararsın, he bu arada seni vazgeçiren şey neyse sanırım bunu konuşup belki ortak bi çözüm de bulabiliriz, aklında olsun" (bu aşamada tüm sabırlarda sizin olsun :)
Genellikle Krizin başladığı nokta
Çocuklarda davranışlar bu dönemde ben merkezli ve dürtüsel olmaktadır. (Büyüdü o annesiiiii :)
Çocuklar davranışlarını engellemek istemezler ve bunun karşısında da onu yönlendirmeye çalışan ebeveynler ile zıtlaşmaktadırlar. (Yukarıd belirttim ailece birbirinize girmenizi hiç istemem :)
Siz: "Neden böyle yapmadın ki yani! E tabi böyle olur... Sana 40 kere dedim, uyardım ama nerdeeeee"
Çocuk: "Ya anne bi git yaaaa başımdan yaaaaa!!!!!!"
İşte tam da bu noktada kriz başlamaktadır. Çocuk bağırabilir, ısırabilir, vurabilir ve kendini yırtabilir, saldırabiliiiir !!
Tamam ciddileşiyorum yazıyorum !
Öfke anında ne yapmalı
Birçok anne baba çocuklarının öfke krizlerinin şımarıklık veya istediğini yaptırmak için olduğunu düşünür. Çocuğunuz öfke krizlerine kapılıyorsa, stres ve hayal kırıklığının kaynağını araştırın.(ciddi biçimde araştırın ama mümkünse bunu ona çaktırmadan yapın)
Öfkenin nedenini bulabilmek, çocuğa rehberlik etmek ve öfkeyi önlemek açısından önem taşır. Ağlama, stres atmada sağlıklı bir yoldur, bedene ve ruha yararlıdır. Bu nedenle öfke krizlerine karşı toleranslı ve anlayışlı olun.
Çocuğunuza sabırlı ve sevgi ile yaklaşın. (Tamam zor biliyorum, yaşadım, öğrendim hakkaten zor)
Çocuğunuz çok sinirlenip öfke krizi başladıktan sonra çocuğunuzu cezalandırmanın, onun çığlıklarını durdurmanın, alay etmenin hiçbir faydası yoktur. Bu davranış sadece çocuğunuzun hayal kırıklığını artıracaktır.
Çocuğunuza, kendini daha iyi hissedene kadar onun yanında kalacağınızı, ya da onun yanlız kalabileceğini anlatın.
Öfke krizi esnasında sağlıklı iletişim kurulamaz, bu nedenle her iki tarafın sakinleşmesini beklemek en doğru karar olacaktır. (Afedersiniz siz çok gerginken eşiniz dahil kiminle doğru iletişim kurmayı başardınız? Ya da derdinizi anlatabilmeyi??)
Yukarıda yazdığım tüm dönemlerin duygusal özellikleri ve sorunları hakkında bilgi sahibi olun. (Google'dan diil rica edicem :)
Bu dönemlerde tepkisel davranışlar ağırlıktadır. (En iyi bilgiyi çocuğunuzu tanıyan ve takip eden uzmandan alırsınız, çünkü her çocuk farklıdır.. Bu dönemi farklı yaşar)
Kızınız veya oğlunuz öfkelendiğinde sakinliğinizi koruyabiliyorsanız, kısa bir süre sonra çocuğun da sakinleşmesini sağlamış olursunuz.
Çocuğa öfkelendiğinizde daha yoğun bir öfke ile karşılaşma ihtimaliniz yüksektir.
Öfkesini önlemek için çocuğun isteklerinin neden engellendiği onun anlayabileceği bir dille anlatılmalıdır.
Anne ve baba ortak bir tutum sergilemelidir. ("Yani bende onu diyorum ama babası dayanamıyor" diiil)
Çocuğa haksız ve yersiz cezalar verilmemeli ve anlayışlı davranıp gerçekleştirilmesi mümkün olan istekleri değerlendirilmelidir.
Kocamaaaan Sevgilerimle
Ve tabiki KOLAY GELSİN HEPİMİZE :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder